Stof en Vorm

In stoffelijk opzicht werkt kunst met materialen en technieken.
Beperken wij ons hier tot de beeldende kunsten, dan laat de vorige eeuw een explosie zien aan allerlei in het kunstwerk toegepaste materialen (zie César Baldaccini). Traditionele materialen zoals klei, boetseerwas, gips, hout, steen en brons blijven bestaan, maar worden aangevuld met papier, karton, glas, ijzer, cement, beton, kunststoffen tot en met de 'ingewanden' van een computer toe, kortom: 'van klokgelui tot vogelveren'.
Zodat we kunnen stellen dat ieder op aarde aanwezig materiaal onderhand al wel eens in een beeldend kunstwerk is terechtgekomen. En ook de traditionele bewerkingstechnieken, zoals modelleren, hakken/houwen en gieten, zijn in de vorige eeuw uitgebreid met construeren, assembleren en collagetechnieken als lassen en verlijmen.

Aangaande de vorm kunnen wij in de beeldende kunsten een onderscheid maken in natuurlijke, geometrisch-abstracte en culturele vormen.
Natuurlijke vormen treffen wij in hun meest oorspronkelijke gedaanten uiteraard aan in de natuur zélf.
De geometrisch-abstracte vormen daarentegen bestaan louter a priori in de menselijke geest (kegelsneden en daarvan afgeleide vormen, zie Max Bill).
De culturele vormen zijn ontstaan uit een samenbrenging van de natuurlijke en de geometrisch-abstracte vormen.
Een vormleer bestrijkt in figuratieve en abstracte zin dan ook al datgene wat door mensen is gemaakt tot en met diens ingrepen in de natuur.