In de kunsten gaat het enigszins anders toe dan in de wetenschappen.

Zo in muziek, poëzie, proza, dans, toneel, schilderij, beeld, foto en film al onderzoek wordt gepleegd, geschiedt zulks door de betreffende kunstenaar op volstrekt persoonlijke en derhalve subjectieve gronden. Onderzoek heeft in de kunsten nu eenmaal geen algemeen geldend resultaat en beoogt dat ook niet. De ene kunstenaar heeft alleen al ter vermijding van plagiaat weinig of niets aan het werk van de ander. Voorts is iedere uitspraak in de kunst altijd juist en weerlegbaar tegelijk.
Als er, zoals ooit door Leonardo da Vinci beoefend, nog sprake is van een relatie tussen kunst en wetenschap wordt die voornamelijk besproken in termen van de humaniora ofwel menswetenschappen, zoals bijvoorbeeld de kunstfilosofie.
Want ook al blijft een groot kunstwerk toch voornamelijk een esthetisch resultaat, het wil niettemin evenzovaak beschouwd worden als de meest dwingende, meest overtuigende manier om een idee vorm te geven. De kunstenaar wil zich middels het kunstwerk een plaats verwerven in de geschiedenis van zowel de kunst zelf als de ideeën die daarover ontstaan; iets dat alle kunstenaars schatplichtig zijn aan Hegel en de groten onder hen ook daadwerkelijk hebben gedaan (zie Degas).